W dniach od 8-11 marca AD 2024  odbyły się w naszym kościele parafialne rekolekcje wielkopostne. Rekolekcjonistą był ks. Robert ze Zgromadzenia Księży Michalitów, który przywiózł ze sobą figurę świętego Michała Archanioła. Tłem rekolekcji stały się więc  4 objawienia św. Michała Archanioła na Górze Gargano.

Pierwsze objawienie miało miejsce w roku AD 490. Objawiający się biskupowi Lorenzo Maiorano św. Michał Archanioł  powiedział: „Ja jest Michał Archanioł i zawsze przebywam przed obliczem Boga. Jaskinia jest mnie poświęcona. A ponieważ zdecydowałem się chronić na ziemi to miejsce i jego mieszkańców, chciałem zaświadczyć tym wszystkim co ma tu miejsce, że Ja jestem patronem i opiekunem tego miejsca. Tam, gdzie otwiera się skała, będą przebaczone ludzkie grzechy. Modlitwy, które będziecie tu zanosić do Boga, zostaną wysłuchane, Idź w góry i poświęć tę grotę dla kultu chrześcijańskiego.”

Drugie objawienie Świętego Michała, zwane także „epizodem zwycięstwa”, według tradycji datowane jest na rok 492. Uczeni odnoszą te wydarzenia do bitwy między Bizancjum i Longobardami (lata 662-663): Grecy zaatakowali Sanktuarium na Gargano, w obronie którego stanął Grimoald I, książę Beneventu.

„[…] I oto tej samej nocy, która poprzedzała dzień bitwy, ukazał się w widzeniu biskupowi Św. Michał, mówiąc, że modlitwy zostały wysłuchane, obiecując, że będzie obecny i nakazując zacząć walkę z wrogiem „czwartej godziny dnia”. Bitwa, której towarzyszyły trzęsienia ziemi, pioruny i błyskawice, zakończyła się zwycięstwem Grimoalda. Owo zwycięstwo zostało opisane jako chciane przez samego Świętego Michała: miało ono miejsce 8 maja, i z czasem stało się dniem świętowania Archanioła na Gargano.

Trzecie objawienie jest również nazywane „epizodem poświęcenia”. „Tymczasem Sipontczycy mieli wątpliwości co czynić z tym miejscem i czy powinno się wejść do kościoła i poświęcić go. Jednak w roku 493, po zwycięstwie, biskup Maiorano postanowił posłuchać prośby Niebieskiego Obrońcy i poświęcić jaskinię do kultu jako znak wdzięczności. Poparł go w tym również swą pozytywną opinią sam papież Gelazy I. „Ale w nocy, anioł Pański, Michał, ukazał się biskupowi Sipontu i w wizji powiedział:” Nie jest waszym zadaniem konsekrować zbudowaną przeze mnie Bazylikę. Ja ją założyłem, i ja sam sam ją konsekrowałem. Ale wy także udajcie się do tego miejsca, które jest pod moją opieką”».

Następnie biskup Lorenzo, w procesji wraz z siedmioma innymi  biskupami, oraz ludem i duchownymi z Sipontu, udał się do tego świętego miejsca. Gdy pielgrzymowali, stało się coś niezwykłego: nad ich głowami pojawiły się orły, które swymi rozpostartymi skrzydłami, chroniły biskupów przed promieniami słońca. Kiedy dotarli już do Groty, znaleźli kamienny ołtarz, przykryty cynobrowym obrusem z wieńczonym na nim krzyżem. Co więcej, jak głosi legenda, w skale znaleziono odbity ślad stopy Św. Michała. Wtedy to święty biskup Maiorano, z wielką radością, jako pierwszy sprawował w tym miejscu Sakrament Eucharystii. Było to 29 września. Grota ta, jako jedyne miejsce niepoświęcone ręką ludzką, przez co w ciągu wieków otrzymała tytuł „Niebiańskiej Bazyliki”.

Czwarte objawienie miało miejsce w roku 1656, gdy w całych południowych Włoszech szalała epidemia dżumy. Arcybiskup Alfonso Puccinelli, nie mogąc w żaden sposób przeciwdziałać postępowi epidemii, zwrócił się o pomoc do Św. Michała Archanioła, ustanawiając wśród mieszkańców przebłagalne modlitwy i post. Proboszcz pomyślał nawet o przebłaganiu Boskiej woli umieszczając w ręce statuły Św. Michała pisemną treść modlitwy, sformułowaną w imieniu wszystkich mieszkańców miasta. I oto, o świcie 22 września, w trakcie gdy biskup modlił w sali pałacu biskupiego (Monte Sant’Angelo), poczuł jakby trzęsienie ziemi. Następnie w oślepiającym blasku ukazał mu się Św. Michał, nakazując, aby pobłogosławił kamienie z jego groty, i wyżłobić na nich znak krzyża oraz litery “MA” (Michele Arcangelo). Wedle słów Archanioła, każdy, kto ze czcią będzie przechowywał te kamienie, miał zostać uchroniony od zarazy. Biskup zrobił tak, jak mu zostało polecone przez Anioła. Wkrótce, nie tylko miasto zostało wyzwolone od zarazy, ale zgodnie z obietnicą Archanioła także wszyscy ci, którzy o takie kamienie prosili – gdziekolwiek się znajdowali.

Na wieczystą pamiątkę cudu oraz jako znak wiecznej wdzięczności, arcybiskup nakazał wznieść na placu miasta Świętemu Michałowi pomnik, znajdujący się do dziś naprzeciwko balkonu pokoju, w którym jak się utrzymuje, miało miejsce objawienie. Na pomniku widnieje w języku łacińskim następujący napis: „Księciu Aniołów, Zwycięzcy zarazy, patronowi i opiekunowi, pomnik na wieczną wdzięczność, Alfonso Pucinelli, 1656.”

Po świętach Zmartwychwstania Pańskiego ks. Robert wraz  z pielgrzymami odwiedzi „Niebiańską Bazylikę” św. Michała Archanioła, dokąd zabierze też prośby i podziękowania złożone na kartkach przez uczestników rekolekcji. Wśród owoców  rekolekcji będzie także przyjęcie skaplerza św. Michała Archanioła, które nastąpi 15 września.